Dikiş Makinesini Çelik Kasada Koruyor

Bir zamanlar, gelinlerin çeyizlerinin vazgeçilmezi olan dikiş makineleri artık yük olarak görülüyor. Hazır giyim ile evlerden kalkan dikiş makinelerinin tamirinin son temsilcileri ise ayakta durmaya çalışırken 150 yıllık dikiş makinesini dükkanındaki çelik kasada koruyor.

Niğde’de dikiş makinesi tamircisi Abdullah Öztürk, teknolojiye karşı direniyor. Asırlık makinelerin tamir ve bakımını yapan 60 yaşındaki Öztürk, yıllara meydan okuyarak mesleğini icra ediyor. 

Eski makineleri canlandırmaya çalışıyorum diyen  Öztürk, asırlık makineleri ve son teknoloji makinelerini tamir ediyorum.  Eskilerde Evlenecek genç kızların  çeyizinde  mutlaka diliş makinesi olurdu şimdi ise yer almadığından dolayı mesleğin bitme noktasına geldiğini belirtti.

Öztürk, “ Eskilerde işlerimiz çok iyiydi. Şimdilerde ise teknolojinin gelişmesiyle birlikte hazır giyime yönelmeler oldu ve makine tamir ettiren yok.   “40 senedir dikiş makinesi tamir ediyorum. Sabah saat 6.30 da dükkânımı açıyorum. Evlerde dikiş makinesi kalmadı. Müşterilerin çoğu  köylerden, bazen genç kızlar  nadirde olsa çeyizine dikiş makinesi istiyor. Niğde’de bu işi yapan tek ben varım. Hatta bana öyle diyenler var ki senden sonra bu işi kim yapacak diyenler de var. Mesleğimizi düzenli yaptık. Dikiş makinesinin her türlü tamiratını ve ayarını yapıyorum. Hazır giyim sektörünün gelişip yaygınlaşması ile birlikte dikiş makinesi tamirciliği yok olmak üzere. Bir zamanlar dikiş nakış işlerinin yoğun olduğu Niğde’de ise tek bir dikiş makine tamircisi kaldı oda benim” dedi.

150 YILLIK DİKİŞ MAKİNESİNİ ÇELİK KASADA KORUYOR

Dükkanında yaklaşık 150 yıllık dikiş makinesinin bulunduğunu ifade eden Öztürk; “ dükkanımızda eskilerden kalma dikiş makinelere çok. Bunları burada hatıra olmasından dolayı sergiliyorum. Bir tane dikiş makinemiz var oda yaklaşık 150 yıllık. Bu antika dikiş makinesini akşamları dükkanı kapatıp eve giderken çelik kasaya kilitleyip gidiyorum. Bu 150 yıllık dikiş makinesini isteyenler çok oluyor ama ben vermek istemiyorum bende manevi değeri var” diye konuştu.

İŞ YERİNİN VİTRİNİNİ ESKİDEN KALMA DİKİŞ MAKİNE SÜSLÜYOR

Öztürk; “ Gördüğünüz gibi dükkânımın her köşesinde bir dikiş makinesi bulunuyor. Kimisi benimle yaşıt, kimisi de benden yaşça büyük. Bu işi hobi olsun diye sürdürüyorum. Pek para kazanamıyoruz. 40 senelik esnafım evde oturmaya gönlüm elvermiyor. Bir şeyler yapmak, birilerine faydalı olmak hoşuma gidiyor” dedi.

Önceden anne ve ninelerin el işi yaptıklarına değinen Öztürk, şimdilerde bunların kıymetinin olmadığını ifade ediyor. İş yerini sabah saat 6.30 gibi açtığını ve ilk işinin sobayı yakmak olduğunu belirtiyor. Terekteki makineleri göstererek 100 yaşını aştıklarını, zamana hep birlikte meydan okuduklarını söyledi.